نکاتی که باید درباره زخم های دیابتی بدانید

زخم های دیابتی

دیابت در جهان و کشور ما در حال افزایش است. مهم ترین علت مراجعه به متخصصان در بیماران دیابتی عفونت و زخم پا است.

“انسداد عروقی نقش عمده ای در ایجاد عفونت ها و زخم های پا دارد. انسداد عروق یک مشکل بسیار شایع در بیماران دیابتی است. در بیماران دیابتی سکته مغزی 5 برابر ، بیماری قلبی عروقی 2-4 برابر و بیماری رگ پا 5 برابر بیشتر دیده می شود. زخم های پا هر ساله در 4-1٪ بیماران دیابتی ایجاد می شود. خطر زخم در بیمار دیابتی برای آسیب دیدگی پا 20٪ است. قطع پا بیشترین ترس در زخم های پا و عفونت های مربوط به دیابت است و کاملاً شایع است. وقتی زخم دیابتی ایجاد می شود ، احتمال قطع عضو پا در زمان تشخیص 20٪ است. خطر قطع عضو پا در بیماران دیابتی 15 برابر بیشتر از افراد بدون دیابت است. بعد از بریدن پا ، زخم در پای مخالف ایجاد می شود و احتمال بریدگی آن پا به 50٪ می رسد.  به همه این دلایل ، جلوگیری از ایجاد زخم پا در بیماران دیابتی و درمان موثر آنها در هنگام بروز ، از اهمیت بالایی برخوردار است. به همین دلیل ، زخم دیابتی بیش از این که زخم بهبود یابد یا مشکلی ایجاد نکند ، مسئله این است که آیا می توان پا را نجات داد یا خیر.

علائم دیابت:

مهم ترین علامت دیابت زخم های بدون درد در پا و انگشتان پا ، کبودی ، تورم ، قرمزی و عفونت هایی است که با ترشحات بوی بد ایجاد می شود  و همچنین با گانگرن سیاه رنگ بر روی انگشتان یا پاشنه خود را نشان می دهد. زخم های ناشی از عفونت یا مداخله ناکافی ، مانند گانگرن کوچک یا زخم ، ماه ها بدون بهبود ادامه می یابد و در صورت عدم ارائه درمان مناسب ، پیشرفت می کند و شایع تر می شود. زخم های پا که در بیماران دیابتی بهبود نمی یابد ممکن است عواقب جدی ایجاد کند و حتی منجر به قطع پا شود و همچنین کیفیت زندگی بیمار و بستگان آنها را مختل می کند.

چرا در دیابت زخم ایجاد می شود؟

اکثر بیماران دیابتی دارای یک اختلال عصبی به نام نوروپاتی هستند که از احساس زخم و درد در پا جلوگیری می کند. در یک بیمار دیابتی که انواع زمینه ها را برای توسعه زخم دارد ، یک زخم ساده بدون توجه بیمار به راحتی پیشرفت می کند. از طرف دیگر ، باید جریان خون کافی برای بهبود زخم ها و عفونت ها وجود داشته باشد. با این حال ، این مشکل اصلی است. تقریباً نیمی از بیماران دیابتی با زخم های پا، انسداد عروقی در پاهای خود دارند و این انسداد در رگ های زیر زانو که به سختی قابل مشاهده است می باشد. در نتیجه ، زخم نمی تواند بهبود یابد زیرا رگ ها مسدود شده اند ، داروها نمی توانند به بافت ملتهب برسند و در نتیجه ، زخم / عفونت پیشرفت بیشتری می کند و بافت های عمیق تری مانند مفاصل و استخوان ها را تا حدی که پا از بین برود تحت تاثیر قرار می دهد.

کدام روش ها در بیماران با زخم های پا اعمال می شود؟

بیماری عروقی باید در زخم پا در همه بیماران دیابتی بررسی شود. از آنجا که در اکثر بیماران انسداد عروقی وجود دارد و در درجه اول بر ترمیم زخم تأثیر می گذارد ، باید اطمینان حاصل کرد که انسداد عروقی وجود ندارد. برای این ، متخصص ابتدا وریدها را همراه با زخم معاینه می کند. سپس، عروق با معاینات مختلف ، از جمله سونوگرافی داپلر رنگی ، آنژیوگرافی توموگرافی کامپیوتری ، آنژیوگرافی MR و آنژیوگرافی کلاسیک ارزیابی می شوند. در آنژیوگرافی که در بیماران دیابتی انجام می شود ، باید همه وریدها به خصوص رگ های انگشتان پا بررسی شود.

چگونه انسداد عروقی در دیابت درمان می شود؟

بهبود زخم بدون اصلاح بیماری عروقی یا جریان خون در پا امکان پذیر نیست. با این حال ، تعداد قابل توجهی از بیماران با روش هایی مانند پانسمان زخم ، مداخلات جراحی جزئی ، درمان های دارویی مختلف یا اکسیژن درمانی وقت خود را از دست می دهند. ثابت نشده است كه هر یك از این روش ها نسبت به روش های درمانی مانند بای پس ، بالون و استنت كه جریان خون در پا را افزایش می دهد رگ های مسدود شده را باز می كند. به همین دلیل ، درمان بیماری عروقی در درجه اول در بیماران دیابتی مبتلا به بیماری عروقی مورد نیاز است.

درمان و مداخلات با توجه به وضعیت عفونت زخم روی پای بیمار برنامه ریزی می شود. در صورت وجود التهاب جدی ، اولین کاری که باید انجام شود پاک سازی بافت های ملتهب ، در صورت وجود بافت های ملتهب و گانگرن ، از بین بردن این بافت ها است. به این ترتیب منبع التهاب که به بیمار آسیب جدی وارد می کند و زخم برداشته می شود. پس از آن ، تلاش می شود که رگ ها در عرض چند روز یا چند هفته باز شوند.

Source: www.haber7.com