چرا زخم پای دیابتی باید درمان شود؟

پارساطب

۱۰ آبان ۱۳۹۹

5/5 - (3 امتیاز)

زخم پای دیابتی چیست؟

یک بیماری سیستمیک است که در ادبیات پزشکی به عنوان دیابت تعریف می شود. اگرچه دیابت بر سلامت عمومی فرد تأثیر می گذارد ، اما همچنین منجر به شکایات جدی بسیاری می شود و کیفیت زندگی بیمار را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. مشکل دیابت ، که یک بیماری مزمن است ، باید با روش های درمانی مناسب کنترل شود.

مشخص شده است که زخم های دیابتی در اکثر بیماران در دوره ای از زمان در کف پا پا ایجاد می شود. اما 6٪ از بیماران دارای زخم دیابتی به دلیل عفونت ناشی از زخم و دلایل مشابه در بیمارستان بستری می شوند.

در سال های اخیر ، بسیاری از بیماران به دلیل دیابت به قطع عضو پا نیاز پیدا کرده اند. تقریباً در 24٪ بیماران مبتلا به دیابت انجام می شود. به همین دلیل ، علاوه بر کنترل دیابت ، کیفیت درمانی دیابت در حفظ سلامت عمومی بیمار از اهمیت بسیاری برخوردار است. در غیر این صورت ، زخم های دیابتی می توانند حیاتی باشند.

در چه افرادی زخم پا ایجاد می شود؟

در بسیاری از افراد مبتلا به دیابت ممکن است در پاها و مچ پا زخم ایجاد شود. به خصوص در بیماران مرد مسن، بیمارانی که از انسولین استفاده می کنند و بیماران مبتلا به بیماری کلیوی ، چشم و قلب در نتیجه دیابت ، خطر ایجاد زخم بیشتر است. علاوه بر این ، خطر تشکیل زخم دیابتی در بیمارانی که الکل و سیگار مصرف می کنند وجود دارد.

در افراد دیابتی زخم پا چگونه رخ می دهد؟

اعصاب بیماران مبتلا به دیابت در طولانی مدت آسیب دیده است. این مشکل که با قند خون بالا آشکار می شود ، به عنوان نوروپاتی تعریف می شود و در نتیجه ، احساس لمس در پا کاهش می یابد و از بین می رود. بنابراین ، درد در پاها احساس نمی شود. از طرف دیگر زخم دیابتی در نتیجه قرار گرفتن در معرض بیش از یک شرط در طولانی مدت ایجاد می شود. علاوه بر کاهش احساس پا ، اختلال در گردش خون ، تغییر شکل پاها و سوزش مکرر پاها در همان قسمت باعث باز شدن زخم دیابتی می شود.

اکثریت افراد دیابتی انسداد عروقی در عروق پا دارند. با تأثیر انسداد عروقی و همچنین دیابت ، درمان خودبه خود روی پاها بسیار دشوار است. علاوه بر این ، تشکیل عفونت در زخم های باز مانده در مدت طولانی مشاهده می شود و این روند بهبود را بسیار دشوار می کند.

دیابت؛ همچنین باعث ایجاد مشکلات بینایی می شود. بنابراین ، مدت طولانی طول می کشد تا بیماران متوجه زخم های ناشی از دیابت شوند. در این حالت ، اغلب برای درمان زخم های دیابتی خیلی دیر است.

چرا زخم دیابتی باید درمان شود؟

پس از تشکیل زخم دیابتی ، مراقبت از پا باید به صورت حرفه ای و تحت کنترل متخصص ارائه شود. علاوه بر جلوگیری از بروز عفونت ، مراقبت از پا از روند قطع عضو نیز جلوگیری می کند.

به منظور افزایش کیفیت زندگی بیمار و حفظ عملکرد سالم پا ، باید زخم دیابتی حتما درمان شود.

چگونه زخم پا در دیابت درمان می شود؟

در مشکل زخم پا که در بسیاری از بیماران دیابتی مشاهده می شود، هدف اصلی فرایند درمان اطمینان از بهبود زخم در مدت زمان کوتاه است. بهبود زخم در دوره اولیه می تواند از ایجاد عفونت جلوگیری کند یا از ایجاد مشکلاتی مانند گانگرن جلوگیری کند. برخی شرایط لازم در روند درمان زخم دیابتی وجود دارد. این موارد به شرح زیر قابل ذکر است.

پیشگیری و درمان عفونت
جلوگیری از فشار و وزن در مناطق زخم
تمیز کردن بافت های مرده (دبریدمان)
پانسمان و مراقبت مناسب
تحت کنترل نگه داشتن قند خون
درمان مشکلات اختلالات گردش خون

همه زخم های دیابتی ممکن است آلوده نشوند. برای تشخیص وضعیت عفونت یک فرایند تشخیصی و برنامه ریزی برای درمان لازم است.

کنترل قند خون
استفاده از پانسمان زخم به روش واجد شرایط
پابرهنه راه نرفتن

هیچ بار اضافی نباید روی پایی که زخم دارد گذاشته شود و این ناحیه نباید در زیر فشار نگه داشته شود. در عین حال ، می توان از آلودگی و بزرگ شدن زخم با کفش های مخصوص طراحی شده جلوگیری کرد. به طور خلاصه ، از تماس زخم با هر ماده ای باید جلوگیری شود.

در سالهای اخیر محصولات مختلفی برای مراقبت از زخم تولید شده است. توصیه می شود از این محصولات مطابق با نسخه و تحت نظر متخصص استفاده کنید. همچنین باید بسته و در محیط های مرطوب نگهداری شود. مراقبت از زخم دیابتی باید توسط متخصصان انجام شود.

کنترل قند خون:

قند خون باید تحت کنترل گرفته شود تا زخم ها بهبود یابد و زخم های جدید ایجاد نشود.

چگونه می توان از تشکیل زخم جلوگیری کرد؟

در افراد دیابتی ، به ویژه نواحی ساق پا و پا ، باید در برابر باز شدن زخم و حوادث آسیب زا تا حداکثر میزان محافظت شوند. این روند با روشهای بسیار ساده و ارزان قابل اجرا است.

عوامل خطر برای باز شدن زخم در اکثر بیماران دیابتی را می توان به شرح زیر ذکر کرد.