عفونت پای دیابتی

دیابت به یک معضل سلامتی جهانی تبدیل شده است که اثرات اجتماعی مهمی بر بیمار، خانواده وی و جامعه می گذارد و بار جدی بر بودجه سلامت کشورها ایجاد می کند. سازمان بهداشت جهانی گزارش می دهد که جمعیت بزرگسال مبتلا به دیابت که در سال 1980 حدود 108 میلیون نفر بود، در سال 2014 به 422 میلیون نفر رسید. تخمین‌های فدراسیون بین‌المللی دیابت نشان می ‌دهد که افزایش آن ادامه خواهد یافت و در سال ۲۰۴۰ به ۶۴۲ میلیون نفر خواهد رسید.

دیابت در کشور ما به سرعت در حال افزایش است. دیابت که در 7.2 درصد از جمعیت بزرگسال ما در سال 1998 مشاهده شد، در سال 2010 به 13.7 درصد افزایش یافت. پای دیابتی تقریباً در 25-20 درصد موارد ایجاد می شود و سالانه تقریباً 500000 -000 750 عفونت پای دیابتی و 000 10  قطع عضو مشاهده می شود. زخم پای دیابتی یکی از مهم ترین عوارضی است که با آموزش قابل پیشگیری است. تصور می شود که یک عارضه مهم ناشی از بیماری عروق محیطی، نوروپاتی محیطی، ترومای جزئی پا، بدشکلی پا و عفونت است.

به دلیل نوروپاتی و ایسکمی در بیماران مبتلا به دیابت، عفونت، زخم و ایجاد قانقاریا به ویژه در اندام تحتانی تسهیل می شود. میزان مرگ و میر پنج سال پس از قطع عضو در این موارد به 80-39 درصد می رسد که از میزان مرگ و میر بسیاری از بدخیمی ها بیشتر است.

بارزترین ویژگی بالینی دیابت ارتباط آن با بیماری های قلبی- عروقی است. در ایالات متحده آمریکا، 77 درصد از بستری شدن در بیمارستان های مرتبط با دیابت، عوارض قلبی عروقی است. در حالی که بروز بیماری شریان محیطی  در بیماران دیابتی 2 تا 4 برابر نسبت به جمعیت عادی افزایش یافته است. 

با افزایش نیازها به خدمات توانبخشی و مراقبت در منزل، ضایعات پای دیابتی بر کیفیت زندگی بیماران تأثیر نامطلوب می‌گذارد، مشکلاتی را در زمینه بهداشت و سلامت اجتماعی و اقتصادی ایجاد می‌کند و بار اقتصادی سنگینی را هم بر دوش بیماران و هم بر بودجه دولت وارد می ‌کند.

فراتر از این، در حالی که نیاز به درک دقیق ویژگی های بیماران دیابتی و مشکلات پا برای تهیه دستورالعمل های موثر درمانی و پیشگیری وجود دارد، مشاهده می شود که نه تنها بیماران، بلکه پزشکان نیز دانش کافی در مورد این ویژگی ها و حتی روند آن ندارند و در نتیجه  زخم و قطع عضو به اندازه کافی درک نشده است.

در پیشگیری و درمان عفونت  پای دیابتی متخصصان از نظر ارتباط و تداوم با بیماران از جایگاه منحصر به فردی برخوردارند. پای بیماران مبتلا به دیابت باید سالی یک بار معاینه شود تا وجود عوامل مستعد کننده از نظر زخم و قطع عضو بررسی شود. 

مراقبت از زخم پای دیابتی

1. استراحت در بستر، ارتفاع و بی حرکتی در زخم پای دیابتی مهم است. استراحت و وضعیت مناسب باعث خون رسانی بهتر به ناحیه آسیب دیده، کاهش ادم و درد می شود. با ایجاد ارتفاع  30 -15 درجه در سطح افقی، فضاهای زیر زانو حمایت می شود و وضعیت به گونه ای تنظیم می شود که وزنی روی پاشنه پا وارد نشود.
2. کنترل گلوکز خون نقش مهمی ایفا می کند، زیرا سطح بالای قند خون می تواند لکوسیت ها را که نقش مهمی در مقابله با عفونت دارند، غیرفعال کند. محل زخم باید از نظر ترشح، بو، نکروز و استئومیلیت ارزیابی شود.
3. ناحیه آسیب دیده باید از تروما محافظت شود، از ایجاد زخم جدید در هنگام موقعیت دادن و انتقال بیمار جلوگیری شود.
4. در درمان مراقبت از زخم. بافت زنده باید محافظت شود و از عفونت جلوگیری شود.
5. در صورت عفونت، کشت زخم انجام شود، دفعات پانسمان و محتوای پانسمان با توجه به وضعیت زخم ترتیب داده شود. 

چرا باید مراقب پاهایم باشم؟

دیابت پاهای شما را مستعد آسیب و عفونت می کند. این به این دلیل است که حساسیت محافظتی در پاها و انگشتان به تدریج از بین می رود. در بسیاری از بیماران دیابتی، گردش خون در پاها ممکن است در طول سال ها کند شود. در نتیجه از دست دادن احساس و کند شدن جریان خون، ممکن است زخم‌ها روی پاها و ترک ‌هایی به‌خصوص روی پاشنه‌ها ایجاد شود. خطر عفونت در این ترک ها و زخم ها زیاد است. اگر دقت لازم را به خرج دهید، می توان از عواقب منفی این موارد جلوگیری کرد.

دیابت چگونه به پاهای من آسیب می رساند؟

به دلیل دیابت کنترل نشده، اعصاب حامل حس شما ممکن است آسیب ببینند. شاید درک این موضوع برای شما سخت باشد. به همین دلیل، متخصص در طول هر معاینه پاهای شما را بررسی می کند تا ببیند آیا نقص احساسی ایجاد شده است یا خیر. اگر بی حسی، گزگز، احساس راه رفتن روی پنبه یا پوشیدن جوراب های تنگ در پاهای خود دارید، حتما باید به متخصص خود اطلاع دهید. در نتیجه از دست دادن حس، نمی توانید بفهمید که آیا کفش هایتان برای پاهایتان تنگ است یا نه. ممکن است پاهای خود را در آب داغ یا نزدیک اجاق گاز بسوزانید، زیرا نمی توانید احساساتی مانند گرما یا سرما را در نتیجه از دست دادن حس درک کنید. به همین دلیل، زخم ها ممکن است راحت تر روی پاهای شما ایجاد شوند. به همین دلیل، هر روز قبل از رفتن به رختخواب، پاهای خود را از نظر قرمزی یا زخم بررسی کنید.

source: https://antalyaeahesh.saglik.gov.tr/TR,129653/diyabetik-ayak-infeksiyonlari.html