فرآیند فیزیوپاتولوژیک پای دیابتی

پارساطب

۰۶ فروردین ۱۴۰۱

امتیاز بدهید

پای دیابتی چیست؟

دیابت در طول زمان آسیب های مختلفی به اعصاب و عروق وارد می کند. به دلیل این آسیب ها در آینده اختلالاتی در اندام ها ایجاد می شود. دیابت بر اندام ها تأثیر منفی می گذارد و به مرور زمان باعث ایجاد مشکلات مختلفی در اندام ها می شود. یکی از اندام هایی که بیشتر تحت تاثیر دیابت قرار می گیرد پاها هستند.

فرآیند فیزیوپاتولوژیک:

زخم پای دیابتی زخم هایی هستند که به دلیل آسیب انتهای عصب یا انسداد شریانی در پا ایجاد می شوند. منجر به زخم هایی می شوند که برای مدت طولانی بهبود نمی یابند.

اگرچه علت اصلی ایجاد این زخم ها دیابت است، اما باید علل ایجاد کننده همراه آن بررسی شود و ابتدا این مشکلات درمان شوند. نباید فراموش کرد که این رگ ها ابتدا باید در زخم های ناشی از انسداد شریانی باز شوند.

در غیر این صورت، روند بهبود بیشتر طول خواهد کشید. وجود انسداد عروقی را می توان به راحتی با بررسی سونوگرافی داپلر رنگی تشخیص داد.

مشکل چقدر رایج است؟

این مشکل که به آن زخم پای دیابتی می گویند یکی از مهم ترین مشکلات بیماران دیابتی است. بر اساس تحقیقات انجام شده توسط سازمان جهانی بهداشت، هر 30 دقیقه یک نفر در جهان به دلیل زخم پای دیابتی که یکی از عوارض ناشی از دیابت است، پای خود را از دست می دهد.

دیابت یکی از شایع ترین بیماری ها در کشور ما روز به روز در حال افزایش است. زخم پای دیابتی سالانه در 480000 نفر دیده می شود.

حداقل 10000 نفر از آنها از دست دادن عضو (قطع عضو) را تجربه می کنند.

مشکل پای دیابتی در هر سنی قابل مشاهده است و این خطر در سنین بالاتر افزایش می یابد. پای دیابتی نشانگر دیابت پیشرفته است. بروز دیابت به نسبت مستقیم با طول مدت دیابت افزایش می یابد. مطالعات نشان داده است که از هر 5 بیمار دیابتی 1 نفر در طول زندگی خود در معرض خطر ابتلا به زخم پا قرار دارد.

چه چیزی باعث زخم پای دیابتی می شود؟

زخم پای دیابتی یکی از انواع زخم های مزمن است که به دلیل طولانی بودن مدت دیابت ایجاد می شود. اگرچه علت اصلی زخم پای دیابتی دیابت است، اما معمولاً در نتیجه آسیب مستقیم به اعصاب و عروق نیز رخ می دهد. دیابت که بر بسیاری از اندام‌های بدن تأثیر منفی می‌ گذارد، باعث تخریب بیشتر در پاها می‌ شود.

در نتیجه تأثیر اعصاب حسی و حرکتی به نام نوروپاتی توسط دیابت ، زخم پا اجتناب ناپذیر می شود.

علاوه بر همه اینها، اعصاب عرق و غدد چربی در دست ها و پاها می توانند تحت تأثیر نامطلوب دیابت قرار گیرند. بر این اساس، اگر پوست خشک شود و پوست رطوبت خود را از دست بدهد، میکروب ها بیشتر تکثیر می شوند و باعث ایجاد زخم می شوند.

زخم پای دیابتی ممکن است به دلیل آسیب عصبی (زخم بدون درد نوروپاتیک) و همچنین انسداد عروقی ایجاد شود.

در نتیجه انسداد عروق در پاها یا پاهای بیماران دیابتی، تغذیه پا مختل می شود. اگر تغذیه پا مختل شود، درمان پا مشکل می شود.

ترومای فیزیکی:

یکی دیگر از عوامل موثر بر ایجاد زخم پای دیابتی، ضربه فیزیکی است.

خطر آسیب پای دیابتی در مواردی مانند نفوذ جسم تیز به پا، بریدن پا، ضربه یا فشردن کفش افزایش می یابد.

آسیب عصبی
آترواسکلروز
دیابت کنترل نشده
رژیم غذایی کنترل نشده
مراقبت ناکافی از پا
عدم رعایت بهداشت پا

اگر احتیاط نشود، می تواند خیلی سریع پیشروی کند:

علائم زخم پای دیابتی چیست؟

علائم زخم پای دیابتی معمولاً در مناطقی که پا در معرض فشار است دیده می شود. کف پا و پاشنه پا بیشترین فشار را به پا دارد. زخم روی پا می تواند اندازه و شدت متفاوتی داشته باشد. زخم ها ممکن است به صورت سطحی ایجاد شوند یا ممکن است به بافت عضلانی و استخوانی پیشرفت کنند.

از آنجایی که یک ساختار التهابی روی زخم وجود دارد، اطراف آن رنگ کبود و قرمز به خود می گیرد. اگر عفونت بدتر شود، ناحیه اطراف زخم ممکن است متورم شود. اگر حس درد بیمار از بین نرود، زخم ها باعث درد شدید می شوند.

اختلالات ناگهانی در تغذیه پا در اثر زخم های ناشی از انسداد عروق ایجاد می شود. به دلیل این خرابی ها پا رنگ پریده و سرد است. احساس هایی مانند بی حسی و گزگز نیز وجود دارد. مرگ بافت و ضایعات قانقاریا در صورت اختلال در تغذیه پا رخ می دهد.