مراقبت از زخم در بیماران دیابتی

پارساطب

۲۵ تیر ۱۳۹۹

امتیاز بدهید

چگونه باید از زخم در بیماران دیابتی مراقبت کرد؟

بیمار دیابتی اگر علی رغم تمام تلاش های خود برای کنترل قند خون ، و تمام مداخلات محافظتی که برای جلوگیری از باز شدن زخم انجام داده است ، زخم باز شود چه کاری باید انجام دهد؟ شاید مهم تر از همه ، برای بدتر نشدن زخم چه کاری باید انجام شود؟

مهم نیست بیمار چند سال مبتلا به دیابت است ، علاوه بر میزان ضعف گردش خون پا و بی حسی پا همیشه عاملی برای ایجاد زخم وجود دارد. این به دلایلی مانند بریدگی ساده ، فرورفتگی ناخن ، ضربه زدن کفش است. واضح است كه ابتدا باید عامل باز شدن زخم از بین برود وگرنه ، زخم بسته نمی شود و یا حتی بدتر می شود. ادامه استفاده از كفشي كه پا را می زند باعث عميق تر شدن زخم خواهد شد. اگر یک بیمار که هنگام کوتاه کردن ناخن خود زخمی شده است ، به مداخله کردن زخم ادامه دهد ، زخم بدتر می شود.

شرط اول برای بهبود زخم پا روشی به نام “برداشتن فشار ” است. این می تواند به طور خلاصه به عنوان فشار دادن زخم تعریف شود. با این حال ، لازم است هرگز نه تنها هنگام راه رفتن بلکه در هنگام دراز کشیدن ، بار روی زخم قرار نگیرد.

دلیل اصلی بازشدن زخم ممکن است اختلال در گردش خون باشد. در این حالت ، تا زمانی که گردش خون اصلاح نشود ، زخم خونرسانی نشود زخم بهبود نمی یابد. زخم باید به محض باز شدن جدی گرفته شود وتوسط یک متخصص درمان شود.

چه کسی باید مراقبت از زخم را انجام دهد؟

زخمی که در بیماران دیابتی رخ می دهد یک مشکل ساده نیست. باید خیلی جدی گرفته شود. یک زخم ساده می تواند به شرایط جدی منجر شود. بنابراین بیمار ممکن است بافت ، اندام و حتی زندگی خود را از دست بدهد. حتی اگر لزوما بد نباشد ، درمان می تواند بسیار طولانی باشد. این می تواند روزها ، ماه های بیمار و قدرت کار را از بین ببرد. بنابراین ، هر جا که زخم باشد ، هر چقدر هم که ساده به نظر برسد ، باید بسیار جدی گرفته شود و به طور مناسب درمان شود.

زخم های دیابتی ها یکسان نیست. این ایده آل است زخم توسط یک متخصص که تفاوت در زخم ها و نیاز زخم را می داند درمان شود. مراقبت از زخم که معمولاً توسط بیمار یا نزدیکان وی انجام می شود پاسخگوی نیازهای متغیر زخم نیستند. با این حال ، بسیار مهم است که هم افراد دیابتی و هم خانواده آنها اصول مراقبت از زخم را بدانند.

تمیز کردن زخم:

زخم باید مرتباً تمیز شود. بنابراین میکروب هایی که بر روی زخم قرارا دارند قابل از بین بردن هستند ، می توان زخم را مرطوب کرد ، ترشحات بیش از حد برداشته می شود و ترشحات خشک شده را می توان تمیز کرد. بعضی از زخم ها باید روزی یک بار برخی دیگر هر چند روز یک بار تمیز شوند . ماده ای که بیشتر برای تمیز کردن استفاده می شود ، سرم است. در صورت عدم وجود می توان از آب معمولی نیز برای تمیز کردن استفاده کرد. با این وجود ، لازم است که مطمئن شوید این آب تمیز و عاری از میکروب است. به همین دلیل می توان از شیر آبی که از قبل جوشانده و خنک شده نیز استفاده کرد.

برای توصیف تمیز کردن زخم به روشی بسیار ساده می توان گفت که داخل زخم با آب استریل یا سرم نمکی شسته می شود. برخی از مواد مورد استفاده برای از بین بردن میکروب ها ، الکل و سایر ترکیبات ید دار و غیره نیز باعث دشواری در بهبود زخم می شوند. به همین دلیل ، در پانسمان ساده و تمیز کردن زخم این مواد روی زخم اعمال نمی شوند. چنین محصولاتی در اطراف زخم مالیده شده و ناحیه تمیز می شود. استفاده از آنها به صورت پاک کردن دایره ای از داخل به خارج است. برای تمیز کردن طراف زخم حتی مالیدن آنها روی پوست سالم ، گاهی اوقات باعث ایجاد مشکلات و حساسیت می شود.

بیشترین تأثیر تمیز کردن زخم ، از بین بردن بافت های مرده ناخواسته ، مواد باقیمانده ، ترشحات بیش از حد و بافت های مناسب برای اسکان میکروب ها است. این روند معمولاً “دبریدمان” نامیده می شود. ساده ترین فرآیند دبریدمان در طول پانسمان ، جدا کردن گازاستریل چسبیده به زخم در حین برداشتن این بافت ها است. هنگامی که مقدار زیادی دبریدمان مورد نیاز است ، این کاری نیست که بیمار بتواند به تنهایی انجام دهد ، بلکه می تواند به صورت جراحی انجام شود.

مواد پانسمان:

پس از تمیز کردن زخم ، لازم است آن را بپوشانید. به این ترتیب ، محافظت در برابر مواد مضر از بیرون ، به عنوان مثال میکروب ها ، فراهم می شود. ترشح بیش از حد زخم جذب می شود ، از خشک شدن زخم جلوگیری می شود ، دمای زخم حفظ می شود. ساده ترین این مواد که زخم را می پوشاند ، پارچه پنبه ای است که گاز استریل نامیده می شود. بعد از اینکه گازاستریل روی زخم قرار گرفت ، با یک باند پیچیده می شود یا با نوار چسبانده می شود.