درمان سوختگی چگونه باید باشد؟

سوختگی درجه یک (سوختگی اپیدرمی) سطحی است. روی لایه بالایی پوست به نام اپیدرم تأثیر می گذارد. ممکن است ورم ایجاد شود و تجمع آب که ما معمولاً آن را تاول های پوستی می نامیم وجود نداشته باشد. زخم قرمز ، خشک و دردناک است. در مدت زمان کوتاهی بدون اسکار بهبود می یابد. آفتاب سوختگی در این گروه قرار می گیرد.

سوختگی های درجه دو نیز بخشی از درم ، لایه عمیق پوست را تحت تأثیر قرار می دهد. بیشتر با آب داغ ، سوختگی ناشی از تماس با شعله یا جسم گرم ایجاد می شود. آسیب بافت بیش از سوختگی های درجه 1 است ، سوختگی های بسیار دردناک و التهابی هستند. در عرض 3-2هفته با پانسمان بهبود می یابد. گاهی اوقات ممکن است لازم باشد که به روش های درمان جراحی متوسل شویم.

سوختگی های درجه سوم روی کل (همه لایه ها) پوست تأثیر می گذارد. حس درد در پوست از بین رفته و رنگ ناحیه سوخته از صورتی-  قرمز به قهوه ای مایل به زرد تغییر کرده است. خود به خود بهبود نمی یابد. احتمال عفونت و ورم زیاد است.  نیاز به مداخله جراحی و مراقبت خوب دارد ، مدت زیادی طول می کشد تا بهبود یابد و جای زخم باقی می ماند.

درمان سوختگی چگونه باید باشد؟

در سوختگی های درجه یک ، آسیب در لایه بالایی پوست وجود دارد. آفتاب سوختگی از این نوع سوختگی است. خنک کردن پوست ، داروهای بی حس کننده موضعی ، کرم های مرطوب کننده و چربی می توانند در درمان استفاده شوند. پوست ناحیه سوختگی طی 2-1هفته به صورت سطحی ریخته می شود.

در سوختگی های درجه دو ، لایه فوقانی پوست کاملاً سوخته است. بهبود با تکثیر سلول ها از غدد چربی ، غدد عرق و فولیکول های مو در لایه زیر جلدی رخ می دهد.  سوختگی های درجه دو با توجه به میزان از بین رفتن پیوست های پوستی که باعث بهبود می شود ، به دو گروه سطحی و عمیق تقسیم می شوند. در سوختگی سطحی درجه 2 هیچ اسکاری وجود ندارد اما سوختگی عمیق درجه 2 با اسکار بهبود می یابد. تاول ها در منطقه سوختگی باید محافظت شوند. با پانسمان مناسب پیگیری می شود. دوره نقاهت در سوختگی های سطحی بین 1 هفته تا 10 روز است. در سوختگی های عمیق درجه دو ، بهبود بین 3-2 هفته است.

در سوختگی های درجه سه ، هیچ پیوست پوستی برای تجدید پوست باقی نمانده است. بهبود با ایجاد پوست از لبه های سوختگی تشکیل می شود  و زخم اسکار ایجاد می شود. برای جلوگیری از ترمیم ضعیف زخم می توان پیوند پوست را در ناحیه سوختگی انجام داد. در حالی ه قسمت های کوچک با     با پانسمان  و ایجاد اسکار بهبود می یابد ، اما برای بهبود قسمت های بزرگ مدت زمان زیادی لازم است و اگر در این مدت عفونت ایجاد شود ، ممکن است تهدید کننده زندگی باشد. سوختگی در ناحیه مفصل و گردن ممکن است باعث محدود شدن حرکات مفصل و گردن شود. پیوند پوست بهبود را تسریع می کند و از پیشرفت کاهش عملکرد جلوگیری می کند. اسکار در مناطق پیوند پوست کم تر ایجاد می شود. درمان سوختگی های درجه 2 و 3 باید توسط متخصص انجام شود و با پانسمان بسته دنبال شود.

درمان زخم های مزمن:

بهترین روش در مراقبت از زخم جلوگیری از تشکیل زخم ها است. در صورت مراقبت های لازم ، می توان از آسیب های بسیار بزرگ جلوگیری کرد. هنگامی که زخم ایجاد می شود ، درمان آن به روندی بسیار دشوار و طولانی نیاز دارد.

دومین قانون اساسی بعد از جلوگیری از تشکیل زخم های مزمن، درمان دلایل زمینه ای است. به عبارت دیگر، درمان زخم های فشاری بدون کنترل توزیع فشار یا درمان پای دیابتی بدون تنظیم قند خون امکان پذیر نیست.

قانون سوم رفتار درمانی است. در صورت ادامه سیگار کشیدن در فرد مبتلا به اختلالات گردش خون و یا توجه نکردن بیمار دیابتی به پا و کفش ، امکان درمان این زخم ها وجود ندارد.

مراقبت از زخم فقط بعد از رعایت این مراحل منطقی است. امروزه می توان با مواد پانسمان با تکنولوژی بالا نتایج بسیار خوبی گرفت. با این حال ، لازم است بیمار و متخصص صبر و مراقبت کافی نشان دهند.

جراحی آخرین روش در مراقبت از زخم است. هر از گاهی ممکن است لازم باشد زخم ها از بافت مرده و ترشح پاک شوند. به این حالت “دبریدمان” می گویند.

بهبود زخم:

هنگامی که آسیب دیدگی و زخم باز ایجاد شد ، مهم است که بلافاصله اقدام کنید. زمان بهبود ، سرعت و میزان  زخم ها به عوامل مختلفی بستگی دارد. اندازه و نوع زخم ها مهم ترین عوامل هستند. با این حال ، وضعیت جسمی بیمار ، تمیز کردن و درمان زخم نیز نقش مهمی در سرعت بهبود زخم ها دارد. زخم هایی که درمان و مراقبت نشوند بیشتر در معرض اسکار  دائمی و عفونت های ناخواسته هستند. به لطف درمان با داروها و کاربردهای مناسب ، امکان بهبود سریع زخم ها وجود دارد.