مجله پزشکی پارسامگ
انواع زخم‌های باز و مراقبت‌های پزشکی از آن
فهرست مطالب
زخم‌های باز می‌توانند در اثر بروز عوامل مختلفی نمود پیدا کنند که از بارزترین آن‌ها شکستگی‌های داخلی و خارجی بدن می‌باشد. زخم‌های باز در درجات خفیف و جدی می‌توانند ظاهر شوند از بریدگی‌های سطحی که ممکن است برای هر کسی پیش بیاید گرفته تا جراحت‌های بزرگ ناشی از ضربات و حتی تصادف‌های رانندگی همگی در دسته‌ی زخم‌های باز دسته‌بندی می‌شوند. در پی ایجاد زخم‌های باز خونریزی‌های شدید یکی از عوارض مشهود به شمار می‌رود که به طور باید در مراحل اولیه کنترل شود چرا که در،غیر این صورت عواقب جبران ناپذیری را برای فرد به همراه می‌آورد.
انواع زخم باز
انواع زخم‌های باز و مراقبت‌های پزشکی از آن
زخم‌های باز همانطور که پیش‌تر بیان کردیم می‌تواند به دلایل مختلفی ظاهر شود. در زیر به بررسی دسته‌بندی انواع زخم‌های باز خواهیم پرداخت:
پارگی
گاهی ممکن است در اثر وارد شدن ضربه، بریدگی توسط اشیای تیز و غیره در پوست پارگی‌های عمیقی ایجاد شود. نکتهی بسیار مهمی که در این رابطه وجود دارد کنترل کردن خونریزی فرد می‌باشد چرا که به دنبال پارگی‌های عمیق خونریزی به شدت زیاد و در برخی موارد غیرقابل کنترل به نظر می‌رسد.
بروز خراش و ساییدگی‌های پوستی
همانطور که می‌دانید خراش‌های پوستی در اثر ساییده شدن پوست ظاهر می‌شود، برای مثال در اکثر تصادف‌های جاده‌ای پوست فرد اثر ساییده شدن روی آسفالت دچار آسیب و خراش می‌شود. در زخم‌هایی که از نوع خراش هستند خونریزی‌های گسترده ظاهر نمی‌شود و می‌توان آن را کنترل کرد اما نکتهی مهم‌تر این که باید مراقبت‌های پزشکی و بهداشتی را به طور کامل و جامع لحاظ کرد تا از عفونت‌های زخم پیشگیری لازم را به عمل آورد. یکی از نکات مراقبتی در رابطه با این مدل زخم‌ها شستشوی مناسب آن می‌باشد که باید توسط پزشک و یا پرستار با استفاده از محلول‌های ضدعفونی انجام شود، چرا که این کار برای پیشگیری از بروز عفونت ضروری است.
جدا شدگی
نوع دیگری از زخم‌های باز جداشدگی هستند که در اثر آن بخشی از بافت و پوست یا تمام آن جدا می‌شود. این نمونه از زخم‌ها در اثر سوانح خیلی شدید رخ می‌دهند و میزان آسیب دیدگی و خونریزی در آن‌ها سرعت بیشتری نسبت به سایرین دارد.
سوراخ شدگی
زخم‌هایی که موجب ظاهر شدن حفره و سوراخ در بدن می‌شود در این دسته قرار می‌گیرد، برای مثال آسیب دیدن فرد در اثر فرو رفتن میله، میخ و غیره. در برخی موارد ممکن است شدت و عمق این آسیب‌ها به اندازه‌ای باشد که به اندام‌های داخلی بدن فرد صدمه وارد شود و عملکرد آن‌ها را دچار اختلال کند.
روش‌های درمانی
انواع زخم‌های باز و مراقبت‌های پزشکی از آن
با توجه به مطالب و دسته‌بندی‌هایی که در بالا بیان شد حال می‌دانید که زخم‌های باز انواع و دلایل مختلفی برای بروز دارند، برخی از آن‌ها جزئی هستند که می‌توانید به راحتی تحت کنترل بگیرید و اما برخی دیگر بسیار خشن هستند که موجب خونریزی‌های شدید می‌شوند و نیاز است که به طور حتم به مراکز درمانی مراجعه کنید. بنابراین باید گفت که با توجه به نوع و شدت و عمق زخم می‌توان مسیر درمانی مختلفی را در پیش گرفت.
برای درمان زخم‌های باز که جزئی هستند می‌توانید در خانه اقدام به درمان کنید، برای این کار ابتدا باید محل زخم شستشو دهید تا آلودگی‌های موجود در محل حذف شود و سپس با استفاده از محلول‌های ضدعفونی محل را آغشته کنید. شما می‌توانید برای کنترل کردن خونریزی با پارچه‌ای تمیز و استریل محل مورد نظر را با فشار مستقیم نگه دارید. در مورد زخم‌های جزئی و کوچک استفاده از باند اجباری ندارد چرا که زود بهبود می‌یابند اما در صورت لزوم می‌توانید با استفاده از باند و پانسمان‌های استریل محل را تحت پوشش قرار دهید. این روند را باید حداقل به مدت پنج روز در پیش بگیرید و محل زخم را همیشه خشک و به دور از نفوذ هر گونه آلودگی قرار دهید.
نکتهی بسیار مهمی که در روند بهبود زخم‌های باز مطرح است عدم استفاده ناآگاهانه از داروها می‌باشد، چرا که در صورت استفاده از داروهایی مانند آسپرین شدت و زمان خونریزی را افزایش می‌دهید که این می‌تواند برای سلامت فرد تهدید جدی باشد.
به طور کلی شما باید در صورت مشاهده کردن هر یک از علائم زیر سریعا به مراکز درمانی مراجعه کنید:
- عدم کنترل خونریزی با فشار مستقیم
- ادامه داشتن خونریزی برای مدت طولانی (بیش از 20 دقیقه )
- بروز خونریزی در اثر تصادفات و سوانح خشن
- عمق زخم بیش از یک دوم اینچ باشد.
عوارض زخم‌های باز
یکی از شایع‌ترین و متداول‌ترین عوارض زخم‌های باز بروز عفونت در آن می‌باشد که باید به طور حتم و سریع تحت درمان و مراقبت‌های پزشکی قرار بگیرد. وجود هر یک از نشانه‌هایی که در ادامه بیان می‌کنیم خبر از بروز عفونت در زخم است:
- ترشح چرک با بوی بسیار ناخوشایند
- افزایش ترشحات از محل مورد نظر
- بهبود نیافتن زخم
- ظاهر شدن چرک به رنگ قهوه‌ای، سبز و یا زرد
- وجود برجستگی‌های شکننده در کشاله‌ی ران
- افزایش حرارت بدن بیش از 38 درجه سانتی‌گراد
در این مواقع پزشک با توجه به شرایط موجود دستورات لازم و مراقبتی را اتخاذ می‌کند برای مثال تجویز انواع آنتی بیوتیک‌ها، تخلیه و تمیز کردن محل مورد نظر و حتی انجام عمل‌های جراحی در شرایط حاد و جدی از نمونه‌ی اقدامات می‌باشد.
