بیماران دیابتی دقت کنند! دیابت باعث عفونت پا می شود:

بیماران دیابتی دقت کنند! متخصصان در مورد زخم های پا هشدار داده و گفته اند : زخم های کوچک در بیماران دیابتی ممکن است ملتهب شده و باعث عفونت پای دیابتی شوند. اگر مراقبت خوب از زخم و درمان عفونت انجام نشود ، عفونت پیشرفت کرده و استخوان ها را درگیر می کند (استئومیلیت). اگر هیچ پاسخی از درمان طولانی مدت آنتی بیوتیک در این بیماران وجود نداشته باشد ، حتی ممکن است قطع پا نیز لازم باشد.

پای دیابتی:

دیابت یک بیماری متابولیکی است که با عوارض سیستمیک و مزمن همراه است. پای دیابتی عارضه ای با امتیازات روحی ، جسمی ، اجتماعی و اقتصادی است، می تواند منجر به از دست دادن عضو در اثر نوروپاتی که یک عارضه خاص برای دیابت است و ایسکمی ، که نتیجه بیماری شریانی محیطی است شود.

پای دیابتی یکی از مهم ترین مشکلات سلامتی عمومی به دلیل طولانی بودن مدت بستری در بیمارستان ، هزینه ، مرگ و میر زیاد و بیماری های دیگر در سراسر جهان است.

یک بیمار دیابتی با سابقه دیابتی 15 سال یا بیشتر با کنترل متابولیک ضعیف ، کاندیدای قوی در ایجاد پای دیابتی است. زیرا این مدت زمان کافی برای ایجاد نوروپاتی محیطی است که منجر به ترومای بدون درد ، زخم ، عفونت و تغییر شکل پا می شود و علاوه بر این ، نارسایی عروقی نیز ایجاد می شود.

این یک توضیح پذیرفته شده عمومی است که زخم پای دیابتی به دلیل ترکیبی از نوروپاتی محیطی ، بیماری شریانی در پا و عفونت ایجاد می شود. وقایع آسیب شناختی که باعث فرایند تخریبی در اینجا می شوند ، شامل ترکیبی از مکانیسم های مختلف مانند تخریب نوروپاتیک (اتونوم ، حرکتی ، حسی) ، واسکولوپاتی (میکرو و ماکروآنژیوپاتی) ، عفونت کنترل نشده ، ترمیم ضعیف زخم به دلیل اختلال در تولید کلاژن است. این عوامل بر تغذیه و حفظ یکپارچگی پا تأثیر می گذارد. اختلال در گردش خون در بیماران دیابتی ، اختلال در اکسیژن و تامین مواد مغذی به بافت ها ، به تشکیل زخم یا جلوگیری از بهبود زخم تشکیل شده کمک می کند.

محدودیت تحرک مفصلی یک عامل مهم و موثر در تشکیل زخم است. با کاهش کشش پا و مچ پا ، فشار موضعی را بر روی پایی که حس ندارد افزایش می دهد. به طور کلی ، پس از ایجاد زخم ، عفونت اضافه شده و از سطح شروع می شود و به بافت های عمیق گسترش می یابد و ابعاد رویداد را گسترش می دهد.

بیماران دیابتی ممکن است در دوره اولیه متوجه عفونت نشوند:

متخصصان با اشاره به اینکه دلایل مختلفی می تواند منجر به تشکیل زخم پا در بیماران دیابتی شود ، از جمله قند خون کنترل نشده ، رژیم غذایی کنترل نشده ، انسداد یا تنگی رگ های پا ، آسیب به اعصاب پا و مراقبت و بهداشت ناکافی پا. در بیماران دیابتی ممکن است زخم های کوچک ملتهب شده و عفونت پای دیابتی ایجاد شود. به دلیل آسیب عصبی ، بیماران ممکن است در دوره اولیه متوجه زخم ها نشوند. با گردش خون ضعیف ، ایجاد عفونت در زخم آسان تر می شود. علاوه بر این ، اگر مراقبت از پا ناکافی باشد ، عفونت های قارچی که در ناخن ها و بین انگشتان ایجاد می شوند ، ورود باکتری ها در زخم را آسان می کنند. در عفونت پای دیابتی درد ، قرمزی ، حساسیت به لمس ، افزایش دما و ترشحات با بوی بد در محل زخم دیده می شود.

بیماران دیابتی نباید پابرهنه راه بروند:

نباید از عفونت های پای دیابتی غافل شد. عفونت ها باید زود درمان شوند. اگر مراقبت از زخم و درمان عفونت خوب انجام نشود ، عفونت پیشرفت می کند و استخوان ها را درگیر می کند (استئومیلیت). در این بیماران ، درمان آنتی بیوتیکی طولانی مدت انجام می شود و در مواردی که پاسخی دریافت نشود ، حتی ممکن است به قطع عضو نیاز باشد. به منظور جلوگیری از عفونت پای دیابتی ، بیماران باید مرتباً پاها را چک کنند. باید مراقب بود که پاها آسیب نبیند. دیابت باید تحت کنترل باشد و از داروهای دیابتی باید به طور منظم استفاده شود. نباید با پای برهنه رفت و آمد کرد ، مخصوصاً نباید روی بتن و ماسه قدم گذاشت. از کفش های تنگ ، دمپایی ، جوراب های نایلونی و جوراب های نخی استفاده نشود. باید از کفش های ارتوپدی مناسب استفاده شود. پس از شستن پا ، نباید مرطوب بمانند ، باید خشک شوند. در صورت امکان ، ورزش منظم باید انجام شود.