انواع درمان زخم

آنچه باید در مورد انواع درمان زخم بدانید

ترمیم زخم فرآیندی است که پوست آسیب های ناشی از زخم را بازسازی می کند و بافت جدید تشکیل می شود. بسته به نوع درمان و نوع زخم، سه مرحله اصلی در درمان زخم وجود دارد. درمان یا ترمیم زخم اولیه، ترمیم زخم ثانویه یا مرحله دو، ترمیم زخم مرحله سه. هر زخم بسته به نوع و شدت آن در مراحل مختلفی بهبود می یابد که درک این دسته بندی و شناخت این مراحل، به افراد کمک می کند تا بهترین روش درمان را دریافت کنند. در ادامه با ما همراه باشید تا انواع درمان زخم و گزینه های درمانی در این مراحل را بشناسید.

درمان زخم اولیه

درمان زخم اولیه یا ترمیم زخم با هدف اولیه، زمانی است که پزشک زخم را با استفاده از بخیه، چسب، منگه مخصوص یا دیگر اشکال بستن زخم می بندد و تا پوست به سرعت متصل شده و زخم بهبود بیابد.
بستن زخم به این روش، موجب کاهش از دست رفتن بافت می شود و به بدن اجازه می دهد تا به جای زخم اولیه بزرگتر، بر روی بستن و بهبود زخم در ناحیه کوچک تری تمرکز کند.
برای مثال، پزشک ممکن است یک بریدگی بزرگ را بخیه بزند تا بدن با ترمیم این قسمت زخم را بسته و قسمت های درونی و بیرونی زخم سریعتر بهبود یابند.

درمان زخم ثانویه

درمان زخم ثانویه یا ترمیم در مرحله دوم ، زمانی است که زخمی بخیه نشده و مقداری بافت از دست رفته است. پزشکان در این موارد اجازه می دهند زخم به صورت طبیعی بهبود یابد. در واقع این مرحله وقتی است که زمان لازم برای بخیه زدن از دست رفته است.
مدت زمان بهبود زخم مرحله دوم، به مکانسیم های بهبودی و ترمیم خود بدن بستگی دارد. هرچه این مرحله بیشتر طول بکشد، امکان افزایش اندازه زخم، عفونت، آلودگی یا عوامل دیگر بیشتر است و ممکن است نیاز به استفاده از برخی دارو ها باشد.

درمان زخم مرحله سه

درمان زخم مرحله سه یا ترمیم با تاخیر در بسته شدن، زمانی است که نیاز به ایجاد تاخیر در روند بسته شدن زخم است. اگر پزشک احتمال این را بدهد که ممکن است با بستن زخم، میکروب های عفونی در زخم به دام بیفتند آن را نمی بندد و اجازه می دهد زخم باز بماند. ممکن است حتی لازم باشد که زخم تخلیه شود و بافت مجددا به بازسازی خود بپردازد.

در انجام برخی عمل های جراحی نیز امکان بخیه زدن زخم نیست، مانند برداشتن کیست های چربی که اندازه بزرگ داشته و زخم دایره مانند است، بنابراین پزشک ممکن است زخم را در این مرحله باز نگه دارد.

انواع زخم کدام اند؟

انواع مختلفی از زخم ها وجود دارد که بسته به عواملی مانند منبع بروز زخم و مسائل زمینه ای که ممکن است موجب ایجاد آن شود، نحوه درمان متفاوتی نیز داشته باشد. زخم ها معمولا دو نوع اند، زخم بسته یا زخم باز. زخم بسته زمانی اتفاق افتاده است که سطح پوست شکافته نشده، اما در بافت های زیر آسیب به وجود آمده است. کبودی یک مثال رایج در مورد زخم بسته است.

زخم باز از سوی دیگر، زمانی است که پوست شکافته شده است و خونریزی به بیرون وجود دارد. آسیب های زیر بافتی نیز ممکن است همراه با زخم باز باشند.

برخی از انواع زخم باز عبارتند از :

ساییدگی ها : خراش یا ساییدگی در نتیجه مالیده شدن سطح پوست بر یک جسم سخت اتفاق می افتد
پارگی : بریدگی های عمیق تری اند که در اثر برخورد یا فرو رفتن اجسام تیز مانند چاقو یا لبه های برنده اجسام به وجود می آیند.
سوراخ ها : سوراخ های کوچک در عین حال عمیقی هستند که توسط یک جسم بلند و نوک تیر مانند میخ ایجاد می شوند.
سوختگی ها : زخم ناشی از سوختگی، در اثر تماس با شعله یا جسم داغ، بخار داغ، سرمای شدید، مواد شیمیایی خاص یا الکترسیته به وجود می آید که درجات مختلفی دارد.
خراش : به پاره شدن جزئی یا کامل پوست و بافت اشاره دارد.
زخم های مزمن نیز ممکن است باعث شکاف پوست شوند. این زخم ها شامل زخم بستر، آسیب های فشاری و زخم دیابتی هستند.

مراحل بهبود زخم

همه زخم ها فرآیندهای بهبودی مختلفی را طی می کنند، از واکنش اولیه زخم تا مراحل بعدی که ایجاد پوست جدید است.

زخم های ساده، مانند زخم هایی که آسیب بافتی یا عفونت گسترده ندارند، حدود 4 تا 6 هفته زمان برای بهبودی کامل نیاز دارند. البته این شامل بافت اسکار نمی شود، که شکل گیری و التیام آن بیشتر طول می کشد.
بافت اسکار هرگز به صورت کامل و 100 درصدی ترمیم نمی شود، اما حدود 11 تا 14 هفته پس از درمان زخم، به 80 درصد استحکام می رسد.

روند بهبود زخم به شرح زیر است :

فاز هموستاز : پاسخ اولیه بدن به زخم است که موجب خارج شدن خون و سایر مایعات بدن می شود.
رگ های خونی آسیب دیده منقبض می شوند تا جریان خون کاهش یابد. سپس خون غلیظ شده و لخته ایجاد می شود تا جلوی خونریزی بیشتر گرفته شود و میکروب ها وارد بدن نشوند.

فاز التهابی : در این مرحله تمیز کردن و بهبودی ناحیه زخم شروع می شود. گلبول های سفید خون وارد ناحیه زخم می شوند تا شروع به تمیز کردن زخم و خارج کردن مواد زائد کنند.
فاز پرولیفراتیو : این مرحله زمانی رخ می دهد که زخم پایدار شده است. بدن در این مرحله به بستن زخم تمرکز می کند و شروع به ایجاد بافت جدید می کند.
فاز بازسازی : در مرحله باز سازی، زخم داخلی بهبود می یابد. این فرآیند با ایجاد پوست بر روی بافت همراه است. معمولا این مرحله 2 تا 3 هفته طول میکشد اما بسته به شدت زخم و عملکرد بدن، می تواند تا 1 سال نیز طول بکشد.

روش های درمان زخم :

گزینه های درمان و مراقبت خانگی برای زخم بر اساس عواملی مانند محل زخم، نوع زخم و درمان های جانبی لازم، متغیر است.

درمان ها ممکن است شامل پانسمان زخم، استفاده از داروهای مسکن، استفاده از آنتی بیوتیک ها و دیگر اشکال درمانی باشد.

چه زمانی نیاز است به پزشک مراجعه شود؟

زخم های جزئی مانند خراش ها و بریدگی های کوچک و سطحی ممکن است نیاز به مراجعه به پزشک نداشته باشند، اما اگر زخم بزرگ یا زخمی عمیق وجود دارد و خونریزی متوقف نمی شود، باید به پزشک مراجعه کنید.
اگر علائمی مانند خارش، سوزش، درد و قرمزی در اطراف زخم که از علائم عفونت زخم است پدیدار شد، به پزشک مراجعه شود.

خلاصه ای از آنچه گفته شد

درمان زخم یک فرآیند پیچیده با مراحل مختلف است. سه نوع اصلی انواع درمان زخم عبارتند از : درمان زخم اولیه، ترمیم زخم ثانویه و درمان زخم مرحله سوم. بسته به این که زخم در چه مرحله ای قرار دارد، یا لازم است در چه مرحله ای درمان شود، پزشک روش متفاوتی را برمی گزیند.