زخم بستر و راه های پیشگیری

در افرادی که به مدت طولانی در همان وضعیت می خوابند یا می نشینند ، گردش خون در قسمت هایی از بدن که در معرض فشار قرار دارد ، کند می شود. اگر فشار از بین نرود ، مرگ بافتی اتفاق می افتد و زخم های فشاری معروف به زخم بستر ایجاد می شود.

اگر متوجه زخم های فشاری در دوره اولیه نشوید، عمیق تر شده و تا استخوان پیش می روند. درمان بسیار دشوار ، پرهزینه و ناخوشایند می شود. پس از باز شدن زخم بستر ، نباید تحت فشار قرار گیرد و باید از آن به خوبی مراقبت شود تا بهبود یابد.

اگر زخم با دقت بسیار خوبی بسته نشود ، می توان زخم را فقط با روش جراحی بست. این به معنای تلاش و هزینه زیاد است.

با این حال ، اگر برخی از قوانین رعایت شود ، می توان اطمینان حاصل کرد که این زخم ها هرگز باز نمی شوند.

قوانینی که از بروز زخم های فشاری جلوگیری می کند؟

از آنجا که احساس در بیماران به طور جزئی یا کاملاً از بین می رود ، برای جلوگیری از زخم های فشاری نباید مدت طولانی در همان وضعیت بمانند.
اگر بیمار در رختخواب است ، باید حداقل هر 2 ساعت به پشت ، پهلو حالت را تغییر داد.
سختی تختخواب باید متوسط باشد.
باید موقعیتی داد که ساختار طبیعی بدن را مختل نکند
می توانید از تشک مواج در دوره وابسته به تخت استفاده کنید.
پس از تغییر وضعیت ، برای افزایش گردش خون قسمت هایی که تحت فشار قرار دارند باید ماساژ سبکی روی اعضای بدن اعمال شود.

ویژگی های مناسب صندلی چرخدار:

در صورت استفاده از ویلچر ، صندلی مناسب اندازه بدن باید ترجیح داده شود.
عرض صندلی باید برای کاربر مناسب باشد تا باعث ایجاد زخم فشاری در کناره ها نشود.
اگر طول زیرپایه برای کاربر مناسب باشد ، خطر زخم های فشاری کاهش یافته و از افتادن پا جلوگیری می شود.
مرکز ثقل باید برای کاربر مناسب باشد تا بتواند از صندلی به صورت متعادل استفاده کند.
طول پشتیبانی پشت ویلچر باید با توجه به شرایط کاربر تنظیم شود.
تشک نباید سخت باشد.
نباید اجسام سوراخ کننده و تیز در جیب داشته باشد.
نباید پاها را روی صندلی آویزان کرد و حتما باید کفش پوشید.
باید اطمینان حاصل شود که پا در موقعیت های مناسب قرار دارد تا شکل طبیعی خود را حفظ کند.
وقتی برای اولین بار از دستگاه ، پروتز یا کفش جدیدی استفاده می شود ، پوست باید در فواصل منظم از نظر فشار بررسی شود.
اولین کوشش ، در صورت لزوم 15 دقیقه – در صورت لزوم> 30 دقیقه – در صورت لزوم> 1 ساعت – در صورت لزوم> 2 ساعت – در صورت لزوم> 3 ساعت – فواصل 4 ساعت باید کنترل شود.
هنگام نشستن طولانی مدت ، باید مناطق فشار را با دادن وزن به پهلوها ، جلو یا عقب هر 15 دقیقه تغییر دهید.
روی صندلی باید هر 30 دقیقه روی بازوها بایستد و تا 10 بشمارد ، سپس بنشیند (برای اطمینان از گردش خون در قسمت های تحت فشار)
باید به انتقال دقت شود و از اصطکاک و ضربه هنگام رفتن به تخت یا صندلی خودداری شود.
قبل از لباس پوشیدن در صبح یا بعد از درآوردن لباس در شب ، پوست باید حداقل یک بار هر روز از نظر فشار بررسی شود.
باید به بهداشت شخصی توجه شود.
باید از بی اختیاری مدفوع و ادرار جلوگیری کرد
استحمام باید یک روز در میان انجام شود.
به تمیزی لباس و پارچه توجه کنید.
لباس های خیلی تنگ نباید پوشیده شود.
در صورت داشتن پوست خشک ، باید از مرطوب کننده استفاده شود.

برای محافظت از سوختگی در افرادی که احساس آنها به طور نسبی یا کامل از بین رفته است:

چای داغ ، قهوه و غیره را نباید در بغل حمل کرد
نباید به بخاری برقی و بخاری خیلی نزدیک شد.
نباید از کیسه آب گرم استفاده شود.
در هوای گرم نباید در صندلی های اتومبیل (به خصوص صندلی های چرمی) بدون کنترل دما بنشینید.
باید به آفتاب سوختگی توجه شود

چه افرادی در معرض خطر هستند؟

افرادی که به تخت یا صندلی وابسته هستند ، افرادی که محدودیت حرکت دارند ، کسانی که به دلیل آسیب عصبی نقص حسی دارند (به دلیل آسیب نخاعی ، دیابت و غیره) ، افراد با مشکلات گردش خون ، افراد مسن ، افراد بسیار چاق یا ضعیف در معرض خطر هستند. از آنجایی که فشار وارد شده به بافت ها در افراد بسیار چاق افزایش می یابد ، در افراد بسیار لاغر نیز به دلیل ناکافی بودن بافت زیرپوستی خطر ایجاد زخم بستر وجود دارد. زخم های فشاری در کسانی که مشکلات بی اختیاری ادرار و مدفوع ، سوتغذیه و کمبود مایعات دارند آسان تر ایجاد می شود. اگر در ناحیه ای زخم بستر وجود داشته باشد ، خطر ایجاد زخم دوم در آن ناحیه بیشتر است.

قسمت های تشکیل زخم بستر:

قسمت هایی که زخم بستر به طور مکرر رخ می دهد ، مناطقی است که وزن بدن را تحمل می کنند. عبارتند از: دنبالچه ، باسن ، آرنج ، پاشنه ، تیغه های شانه ، زانوها ، برجستگی مچ پا ، سر و گوش ها. در افراد چاق زیر سینه ها و نواحی شکم نیز مناطق خطرناک برای زخم بستر است.

چگونه می توان از زخم بستر جلوگیری کرد؟

سطح پوست در تماس با تخت بیمار را هر روز بررسی کنید. اولین قدم در جلوگیری از زخم بستر ، بررسی منظم پوست افراد در معرض خطر است.

مرتباً موقعیت بیمار را تغییر دهید. تغییر مكرر موقعیت بیماران باعث می شود ناحیه حمل كننده وزن به طور مداوم تغییر كند. تغییر موقعیت هر 2 ساعت یک بار ایده آل است. استفاده از تشک مواج یکی از اقدامات جلوگیری از تشکیل زخم است.

اطمینان حاصل کنید که ملافه های تخت بیمار خشک ، تمیز و بدون چین و چروک است. ملافه ، صندلی و … بیمار باید تمیز و خشک باشد. ملحفه نباید چروک شود. در انتخاب ملحفه و لباس زیر از مواد مصنوعی که عرق و رطوبت را جذب نمی کنند ، نباید استفاده شود. پوست بیمار نیز باید تمیز و خشک باشد. پس از توالت ، باید آن را با مواد غیر تحریک کننده و آب ولرم تمیز و بلافاصله خشک کرد. الکل یا ادکلن نباید روی پوست بیمار زد.

اطمینان حاصل کنید که بیمار شما از تغذیه و مایعات کافی برخوردار است. تأمین تغذیه مناسب و مصرف مایعات از ایجاد زخم محافظت می کند. با صحبت با متخصص می توانید نظر آنها را در مورد این موضوع بپرسید.

ماساژ و ورزش را فراهم کنید. ماساژ و ورزش در ناحیه بی حرکت باعث تحریک جریان خون در مناطق تحت فشار شده و از ایجاد زخم جلوگیری می کند.

به خاطر داشته باشید که با وجود تمام اقدامات احتیاطی انجام شده ، ممکن است هنوز زخم بستر ایجاد شود. بنابراین ، آنچه می توان برای مداخله زودهنگام در زخم بستر احتمالی انجام داد ، باید از قبل بررسی شود.

چگونه می توان تشخیص داد که زخم بستر شروع به تشکیل کرده است؟

در ناحیه زخم بستر افزایش درجه حرارت ، سفتی و ورم و بثوراتی وجود دارد که با فشار محو نمی شود. وقتی آسیب پوستی شروع می شود ، به جای افزایش گرما ، سردی دیده می شود. در موارد پیشرفته ، تغییر رنگ آبی – بنفش و تاول مشاهده می شود.

در صورت مشاهده تغییر رنگ ، گرما و سفتی در برآمدگی استخوان بدن افرادی که در معرض خطر و در تماس با تخت قرار دارند ، باید سریعاً با متخصص مشورت شود.

مقابله با زخم بستر با جلوگیری از ایجاد زخم ، تشخیص زود هنگام و درمان مناسب انجام می شود.

زخم بستر و مواردی که باید دقت کرد:

زخم بستر ، آسیب پوست و بافت زیر جلدی است که در گروه های خطر در برآمدگی استخوان مشاهده می شود.

گروه خطر شامل افرادی با محدودیت حرکتی ، نقص حسی ، افرادی که بیماری حاد و از دست دادن هوشیاری دارند ، افراد مبتلا به بیماری عروقی و بیماری های مزمن هستند. سن نیز یک عامل خطر است. افراد بالای 65 سال و زیر 5 سال نیز در معرض خطر هستند.

توسعه زخم با زنجیره ای از مراحل دنبال می شود. اول ، در مناطق دارای برآمدگی استخوان افزایش فشار وجود دارد. شدت و مدت فشار کلید اصلی زخم بستر است. در نتیجه فرآیند ، بافت نمی تواند تغذیه کند و زخم ایجاد می شود.

اصطکاک یکی دیگر از عواملی است که باعث ایجاد زخم بستر می شود. سطح پوستی که با اصطکاک قابل تغذیه نیست از یکدیگر جدا می شوند. موادی که اثرات تحریک کننده ایجاد می کنند ، سبب پشرفت زخم بستر می شود. “ادرار ، عرق ، مدفوع” ترشحاتی با خاصیت تحریک کننده هستند.

قانون اصلی در پیشگیری از زخم بستر مشاهده پوست است. مشاهده پوست باید به بیماران آموزش داده شود و باید به طور منظم و مکرر انجام شود.

افرادی که از ویلچر استفاده می کنند باید معاینه را با کمک آینه یا دیگران انجام دهند.

موقعیت بیماران باید مرتباً تغییر کند. دائما در یک وضعیت قرار گرفتن مهم ترین عامل مسئول زخم بستر است. افرادی که به طور مداوم می نشینند ، در معرض خطر زخم بستر قرار دارند. صندلی ها باید به شکلی باشد که از ایجاد زخم جلوگیری کند.

اگر در ناحیه ای زخم بستر وجود داشته باشد ، خطر ایجاد زخم دوم در آن ناحیه بیشتر است.

کمبود ویتامین و مواد معدنی یک عامل خطر در ایجاد زخم بستر است. از ویتامین و مکمل های مواد معدنی باید استفاده شود.

باید مراقب باشید تا پوست مرطوب نماند. ادرار و مدفوع نباید با زخم تماس داشته باشد. تمیز کردن پوست باید با مواد غیر تحریک کننده انجام شود. پوست باید با آب ولرم شسته شود ، سپس خشک شود.

Source: www.engelliler.gen