مجله پزشکی پارسامگ
گزینه های درمان جراحی در زخم بستر کدامند؟
فهرست مطالب
زخم های فشاری در بین مردم به عنوان “زخم بستر” شناخته می شوند زیرا این موارد معمولاً در بیماران بستری اتفاق می افتد. اگر فشار بر روی بافت از فشار گردش خون عروقی بیشتر باشد ، منجر به ایسکمی می شود. هنگامی که این دوره مکرر و طولانی باشد ، درجات مختلفی از زخم های فشاری ایجاد می شود. این بیماری معمولاً در بدن در نقاطی که بافت استخوانی نزدیک به بافت پوست است و در مناطقی که فشاروجود دارد دیده می شود. در دو طرف باسن ، وسط باسن ، قسمت فوقانی ران ، ران ، پاشنه و به ندرت پشت و بازوها مشاهده می شود. به طور کلی در بیماران مراقبت های ویژه ، بیماران بستری و بیماران ضعیف ، بیماران فلج شده و افراد وابسته به ویلچر مشاهده می شود. این مورد در 9٪ بیماران بستری و 50٪ بیمارانی که نیاز به مراقبت مزمن دارند مشاهده می شود.
عوامل خطرساز برای ایجاد زخم بستر کدامند؟
– بی حرکتی (بی حرکتی ، مدام دراز کشیدن یا نشستن در همان وضعیت)
– بی اختیاری (بی اختیاری ادرار)
– سوتغذیه و سایر مشکلات تغذیه ای
– مشکلات هوشیاری
با توجه به درجه فشار ، برخی از تغییرات در بافت هایی اتفاق می افتد که با گذشت زمان نمی توانند جریان خون کافی دریافت کنند و در نتیجه زخم های فشاری در مراحل مختلف مشاهده می شود:
مرحله 1: پوست سالم است. اریتم (قرمزی) وجود دارد.
مرحله 2: از بین رفتن ضخامت جزئی پوست مشاهده می شود. زخم مانند خراش یا تاول سطحی است.
مرحله 3: از بین رفتن پوست با ضخامت کامل وجود دارد. نکروز پوست و زیر جلدی در زخم های عمیق سیاه یا باز وجود دارد. پوست بافت فاسیا تحت تأثیر قرار نمی گیرد.
مرحله 4: با از دست دادن بافت و آسیب دیدگی در ساختارهای عمیق مانند زخم های عمیق ، عضلات ، استخوان ها ، مفاصل و تاندون ها مشخص می شود.
درمان:
- از بین بردن فشار ، در صورت امکان حرکت دادن بیمار ، توان بخشی
- تغییر موقعیت مکرر
- استفاده از تشک بادی
- اطمینان از پاکسازی ادرار و مدفوع
- درمان عفونت
- درمان بیماری های موجود
- درمان اختلالات عصبی
- اصلاح تغذیه
- پانسمان زخم و جراحی
مهم ترین عوامل در درمان زخم های فشاری ، از بین بردن فشار ، تمیز نگه داشتن زخم و جلوگیری از ایجاد زخم های جدید است. در صورت برطرف نشدن این مشکلات ، خواه زخم بستر با پانسمان پوشانده شود یا جراحی، خطر زخم بستر در همان قسمت و یا سایر قسمت های بدن بسیار زیاد است.
گزینه های زیادی برای پانسمان زخم وجود دارد. محلول های مختلف پانسمان ، کرم ها ، پمادها ، ، پانسمان های نقره ای استفاده می شود. برای پانسمان برخی از زخم ها ، از روش های پانسمان با فشار منفی استفاده می شود. این روش هم برای از بین بردن ترشحات از زخم ، هم برای کنترل عفونت و هم برای کوچک شدن زخم نتایج موفقی را به همراه دارد.
کدام بیمارها تحت عمل جراحی قرار نمی گیرند؟
بعضی از بیماران به درمان جراحی احتیاج ندارند یا ممکن است مناسب آنها نباشد.
– زخم های فشاری مرحله 1 ، 2 را می توان با پانسمان بست.
– زخم های کوچک و سطحی با پانسمان و رفع فشار بهبود می یابند
– بیمارانی که وضعیت عمومی آنها ضعیف است و تحمل جراحی را ندارند با گزینه های غیر جراحی درمان می شوند.
– اگر شرایطی مانند اسپاسم و انقباض که خطر زخم را افزایش می دهد قابل درمان نیست ، هیچ نشانه ای برای جراحی وجود ندارد.
– برخی از بیماران ممکن است گزینه جراحی را انتخاب نکنند.
گزینه های درمان جراحی کدامند؟
در درمان جراحی ، از بین بردن زخم (تمیز کردن بافت های مرده) ، از بین بردن زخم و جسم خارجی ، تراشیدن بافت های استخوانی که باعث فشار می شوند انجام می شود. بسته به محل ، اندازه و وضعیت زخم گزینه های زیادی برای بسته شدن وجود دارد:
– بخیه اولیه (بسته شدن لبه زخم با بخیه های ساده)
– پیوند پوست (پیوند پوست از قسمت دیگری از بدن)
– فلپ های موضعی یا دور (با استفاده از پوست ، بافت های عضلانی نزدیک یا دور از زخم)
جراحی چگونه انجام می شود؟
جراحی را می توان با بی حسی موضعی ، بیهوشی عمومی یا بلوک نخاعی انجام داد. تصمیم با توجه به منطقه مشکل بیمار و اختلال عصبی گرفته می شود. برای نوع جراحی که باید انجام شود با توجه به اندازه و محل زخم تصمیم گیری می شود.
عوارض جراحی چیست؟
در این جراحی ها نیز مشکلاتی مانند عفونت ، باز شدن زخم ، تشکیل هماتوم که در هر جراحی ممکن است رخ دهد می تواند مشاهده شود. اگر مراقبت مناسب از زخم انجام نشود و فشار برداشته نشود ، خطر عود زخم بستر بسیار زیاد است.
Source: www.drhakanozdemir.com
